HAFTA SONU : = )

Bu hafta sonunu fazlasıyla hareketli geçirdim. Güzeldi aslında uzun zaman sonra kendim için bişeyler yapabildiğimi farkettim en azından...

Üzücü bir olayla başlayacağım ne yazık ki! ama hafif atlatılmış üzücü bir olay. Cumartesi günü işe gelmiştim herşey normal kahvaltı yapıyordum. Eşimden telefon geldi. "Çocuk yataktan düştü" diye. Tahmin edersiniz ki kafamdan aşağı kaynar sular döküldü ve üç saniye içinde ne senaryolar kurdum bir ben bilirim. Ben önce kendi beşiğinden düştü sandım, çünkü uzun zamandır bunu düşünüp kuruyorum hep kafamda ya sabah kalkar da uyandığı zaman ses çıkarmadan kendini aşağı falan sallar da düşer diye. Çünkü hareketlendiğinden beri çok korkusuzlaştı. Ne olur sonu diye düşünmüyor aklı ermiyor. Neyse ki bizim yataktan düşmüş o daha alçak o yüzden neyseki diyorum, babası sabah giydirmiş anneannesine götürmek için ayakkabısını almak için yan odaya geçmiş, yatakta bırakmış, tahmin etmemiş düşebileceğini.....

Bebekleri melekler korur derler ya gerçekten doğru bir söz hiç bişey olmamış, ben önce korktum içten bişey olabilir diye ama annemi çağırdım, siz nerelerden düşmediniz ki dedi. Beni rahatlattı, bana kalsa hemen hastaneye gidecektim, nasıl düştüğünü de görmediğim için rahat edemezdim. Kafasın da da şapka varmış, birazda onun etkisi ile bişey olmamış bal böcüğüme. Ama babası da bende büyük bir korku yaşadık.

Resimde anneannesinden alıp eve geldikten sonraki halini görüyorsunuz. O iplik neden ağzında diye soran olur diye söyleyeyim dedim, yolda gelirken ağzına gelmiş nasıl olduysa yarım saatten fazla uğraştım onu çıkartmak için. Resmen iplik ile bütünleşti. Ağzından aldığım anda bağırmaya başlıyordu. Tadını çok beğendi demekki bücür. Bir de hüp hüp içine çekişi var ki görseniz gülme krizine girerdiniz.

Bu hafta sonu bana uzun zamandan sonra izin verdi ve bende pazar akşamı evde biraz toparlama yaptım, dolapları düzelttim, küçülen çamaşırlarını kaldırdım v.s yani kafama takılan toparlama işlerinden çoğunu yaptım. Rahatladım. Ben ki düzen hastasıyımdır. Ama ARDA doğduktan sonra bu huyumdan vazgeçtim çünkü çocukla pek mümkün olmuyor ben o işlerle uğraşırken onunla ilgilendiğim zamandan çalıyormuşum gibi geliyor zaten kısıtlı zaman geçiriyoruz.

İnşallah ileride çoooooook çooooooook uzun zamanlar geçireceğiz beraber. Heeee bir de minnoşumu parka götürdüm pazar günü salıncakta bir gülüyor ki içim eridi. Makinam yanımda olmadığı için resim çekemedim ama en kısa zamanda bir daha gidip resimleyeceğim.