Çalışan anne olmak çok zor, aman çalışmayın, çok yorucu v.s gibi klişeleşmiş sözler ile başlamayacağım. Sadece anlatacağım çalışmayı ve oğlumu nasıl bir arada idare etmeye çalıştığımı. Zaman zaman bocalamalarımı, özlemlerimi, yaşayamadığımız ve ömrümüzden eksilen günleri....
Çalışıyorum Arda 6 ayını bitirdiğinden beri. Buna nasıl karar verdim önce buradan başlayalım. Aslında hiç istemiyordum. Bir bebeğim olursa tereddütsüz işimi bırakırım ve onunla yalnızca onunla ilgilenirim diyordum ama ne yazık ki bazen hayatta herşey insanın istediği gibi gitmeyebiliyor. Evleneli henüz bir yıl olmuştu ve biz en az 4-5 sene sonra planlıyorduk çocuk sahibi olmayı. Bu iş planla olmuyor elbette ama en azından o süreye kadar olmasını istemiyorduk. Fakat hayatın cilvesi ki üzücü bir hastalık sonucu eğer en kısa zamanda bebek sahibi olmaz isek bir daha riskli olabileceğini söyledi bir doktor ve korktuk. Başka bir doktora daha danıştık ve böyle bir risk olmadığını ne zaman istersek bebeğimizin olabileceğini söyledi. Ancak ilk doktorun söyledikleri de hep kulaklarımızda çınladı bir süre ve en sonunda böyle bir riske girmek ve ileri de vicdan azabı çekmek yerine çocuk sahibi olmaya karar verdik.
Çalışıyorum Arda 6 ayını bitirdiğinden beri. Buna nasıl karar verdim önce buradan başlayalım. Aslında hiç istemiyordum. Bir bebeğim olursa tereddütsüz işimi bırakırım ve onunla yalnızca onunla ilgilenirim diyordum ama ne yazık ki bazen hayatta herşey insanın istediği gibi gitmeyebiliyor. Evleneli henüz bir yıl olmuştu ve biz en az 4-5 sene sonra planlıyorduk çocuk sahibi olmayı. Bu iş planla olmuyor elbette ama en azından o süreye kadar olmasını istemiyorduk. Fakat hayatın cilvesi ki üzücü bir hastalık sonucu eğer en kısa zamanda bebek sahibi olmaz isek bir daha riskli olabileceğini söyledi bir doktor ve korktuk. Başka bir doktora daha danıştık ve böyle bir risk olmadığını ne zaman istersek bebeğimizin olabileceğini söyledi. Ancak ilk doktorun söyledikleri de hep kulaklarımızda çınladı bir süre ve en sonunda böyle bir riske girmek ve ileri de vicdan azabı çekmek yerine çocuk sahibi olmaya karar verdik.
Ama ben daha yeni işe girmiştim ve işimden de çok memnundum. Nasıl olacakta işimi bırakacağım diye düşündüm durdum hamileliğim boyunca. Normal süreye göre son 4 hafta kalana kadar çalıştım ama oğlum aceleci davranıp 3 hafta erken gelince yalnızca 1 hafta evde dinlendikten sonra doğum yaptım. 6 ayımızı yaz olması sebebi ile dolu dolu geçirdik gezdik eğlendik neler yapmadık ki...
Hem oğluma daha iyi bir gelecek sağlamak, hem de işimi kaybetmek istemememden dolayı çalışıyorum işte. İş imkanlarım, çıkış saatlerim de çok uygun, evimle işyerim de yakın,fazla zorluk çekmiyorum gidip gelme konusunda. Annemde benim evin arası 200 metre falan ( ah bir de o yokuş olmasa ) yol çok kısa ama yokuş yukarı olduğu için biraz zorlanıyoruz Allah'tan sabah babası götürüyor akşam ben alıyorum.
Emzirme konusuna gelince gündüzleri ve gece doymadığı zamanlarda biraz mama takviyesi ile hala emzirmeye devam ediyorum. Bırakmadı oğlum hala ve bırakmasını da istemiyorum zaten. Emdiği sürece emzireceğim.
Biliyorum biraz zorlanıyorum, bocalıyorum hem eve ,hem oğluma, hem işe yetişmek konusunda ama mükemmel olmaya da çalışmıyorum. Sadece oğlum için en iyi olanı yapmaya çalışıyorum o kadar. Gerisini boşveriyorum bazen. Varsın bir gün de temizlik yapmayıvereyim, bir günde yemek kalsın, ortalık dağınık olsun hiç önemli değil. Yeterki oğlum mutlu olsun. Bu benim için yeterli. Bir gülüşü ve bana anlamlı bir bakışı bütün herşeyi unutturuyor bana. Akşam eve gidiyorum beni görünce nasıl gülücekler atıyor nasıl seviniyor var ya, bu en güzeli işte. Ben onu öpüyorum o da henüz öpmeyi bilmediği için beni yalıyor : )
Şimdi eve gitmeyi ve ona kocamaaaaaan sarılmayı sabırsızlıkla bekliyorum : )))))))
0 yorum:
Yorum Gönder